Mijn verhaal

Alors voilà, moi, c’est Laura. Je suis Belge et j’ai 23 ans. Je suis diplômée d’un  bachelier (BAC+3) en Sciences Politiques et actuellement en master. Ces études m’ont fait réaliser que malheureusement, on vit dans une société très individualiste et que si on veut changer les choses, c’est à nous de le faire.

Toen ik adolescent was, heb ik heel veel last gehad van menstruatiepijn, en weet je wat? Zoals (te) veel meisjes kreeg ik toen ik 12 à 13 jaar oud was de pil voorgeschreven om de pijn te verlichten en daarna stelde ik mezelf niet te veel vragen, aangezien in onze samenleving wordt aangeleerd dat menstruatiepijn normaal is.

De pijn nam inderdaad af, maar deze pil was een echte tijdbom. Toen ik 19 jaar was en (om persoonlijke redenen) even stopte met de pil begon ik te beseffen dat het niet normaal was dat ik zoveel pijn had. Na die dag heeft het me tien maanden psychologisch leed en bagatellisering door artsen gekost voordat er uiteindelijk een diagnose werd gesteld: "Laura, je hebt endometriose".

Comme je le dis souvent « moi c’est toi et toi c’est moi »

Als je mijn hele verhaal wil lezen, zonder taboes en in een vriendelijke omgeving samen met vriendinnen, nodig ik je uit om mijn YouTube-video's te bekijken door hier te klikken. hier.

Bijna twee jaar later heb ik besloten om niet langer te zwijgen en mijn woede om te zetten in een enorme kracht om samen dingen te veranderen, want uiteindelijk beleven we allemaal hetzelfde en samen zijn we sterker. Ahh ... “toi mon endo”, mijn ongewenste metgezel, ik heb mijn leven aan jou aangepast maar mezelf beloofd om elke dag tegen je te vechten, met de glimlach en de blik naar de toekomst om deze strijd van mijn leven te winnen.

Mijn verhaal

Hier ben ik, mijn naam is Laura. Ik ben Belgische en 22 jaar oud. Ik heb een bachelordiploma (BAC +3) in politieke wetenschappen en ben nu aan mijn master bezig. Tijdens deze studie ben ik beginnen te beseffen dat we jammer genoeg te maken hebben met een zeer individualistische samenleving en dat het aan ons is als we dingen willen veranderen.

Toen ik adolescent was, heb ik heel veel last gehad van menstruatiepijn, en weet je wat? Zoals (te) veel meisjes kreeg ik toen ik 12 à 13 jaar oud was de pil voorgeschreven om de pijn te verlichten en daarna stelde ik mezelf niet te veel vragen, aangezien in onze samenleving wordt aangeleerd dat menstruatiepijn normaal is.

De pijn nam inderdaad af, maar deze pil was een echte tijdbom. Toen ik 19 jaar was en (om persoonlijke redenen) even stopte met de pil begon ik te beseffen dat het niet normaal was dat ik zoveel pijn had. Na die dag heeft het me tien maanden psychologisch leed en bagatellisering door artsen gekost voordat er uiteindelijk een diagnose werd gesteld: "Laura, je hebt endometriose".

Zoals ik zo vaak zeg “ik ben jij en jij bent ik”.

Als je mijn hele verhaal wil lezen, zonder taboes en in een vriendelijke omgeving samen met vriendinnen, nodig ik je uit om mijn YouTube-video's te bekijken door hier te klikken. hier.

Bijna twee jaar later heb ik besloten om niet langer te zwijgen en mijn woede om te zetten in een enorme kracht om samen dingen te veranderen, want uiteindelijk beleven we allemaal hetzelfde en samen zijn we sterker. Ahh ... “toi mon endo”, mijn ongewenste metgezel, ik heb mijn leven aan jou aangepast maar mezelf beloofd om elke dag tegen je te vechten, met de glimlach en de blik naar de toekomst om deze strijd van mijn leven te winnen.

Het verhaal van de vzw: Toi mon endo

C’est suite à tout cela que petit à petit je me suis dit “Mais Laura, on vit dans une société où les réseaux sociaux prennent une place non-négligeable dans le quotidien de beaucoup d’entres-nous, alors vas-y, fais-toi entendre”

Dus nam ik op 1 mei 2020 mijn telefoon, legde hem op mijn bureau en ging op mijn bed zitten om jullie mijn verhaal te vertellen. En zo begon mijn nieuwe avontuur. Mijn eerste YouTube-video was een onverwacht succes. Ik kreeg een honderdtal berichten op één avond, de video werd tientallen keren gedeeld ... Kortom, ik heb toen besloten dat ik hiermee wilde doorgaanen dat het tijd was om dingen te veranderen, om onze stem wat luider te laten klinken en om voorgoed gehoord te worden.

En kijk, ik was vertrokken.

Ik nam contact op met een tekenaresen legde haar uit wat ik in mijn hoofd had als logo en enkele dagen later had ik mijn logo, precies zoals ik het me had voorgesteld. Vervolgens heb ik twee/drie maanden nodig gehad om de administratieve kant in orde te brengen (onnodig te zeggen dat dit een hele boterham is) en ... hier staan we nu ...

Op donderdag 16 juli 2020 werd de vzw “Toi mon endo” officieel boven de doopvont gehouden.

Ik ben zo blij dat dit project eindelijk vorm heeft gekregen en kan niet wachten om dit avontuur met z’n allen samen te beleven, want “samen zijn we sterker".

Les 3 objectifs de l’ASBL : Toi mon endo :

01.

Enseignement : projet-pilote 

Avec le soutien de la Fédération Wallonie-Bruxelles, nous réalisons un projet pilote de sessions de sensibilisations ludo-éducative dans des classes de 5 et 6 ième secondaires en Fédération Wallonie-Bruxelles. 

02.

Sensibilisation : mission sociétale 

Afin de sensibiliser un plus large public, nous menons des campagnes d’informations et créons et/ou participons à des évènements. Nous effectuons des permanences au sein de cliniques d’endométriose (ou non) afin de pouvoir échanger directement avec un plus large public. Nous organisons également des activités de sensibilisation dans des mouvements de jeunesses.

03.

L’accessibilité et la reconnaissance de la maladie

Parce qu’il est pour nous primordial que chaque femme ait accès à une prise en charge pluridisciplinaire de la maladie, il est important de démocratiser l’accessibilité aux soins (para-)médicaux. C’est pour cette raison que nous initions des démarches politiques pour une reconnaissance de l’endométriose comme maladie chronique.

Onze vrijwillige coördinator

Wendy

Eind september wilde ik de witte raaf vinden die me zou helpen om ‘"Toi mon endo" mee te laten schitteren. Ik heb veel nagedacht, er met mijn familie over gepraat en op een ochtend werd ik wakker en zei ik tegen mezelf: Wendy is de witte raaf voor "Toi mon endo".

Onze ontmoeting

Ik ontmoette Wendy tijdens het draaien van de RTBF-reportage. Ze was een volger op Instagram met wie ik vaak had gepraat en ik had haar voorgesteld om aanwezig te zijn bij het draaien. Het klikte meteen en we hielden contact.

Uiteindelijk vroeg ik eind september aan Wendy of ze zin had om samen met mij het avontuur van "Toi mon endo" te beleven. Sinds oktober 2020 is Wendy mijn rechterhand en zijn we samen uren bezig met het opzetten en bedenken van "Toi mon endo"-projecten. Ik ben ontzettend blij dat Wendy samen met mij dit avontuur is aangegaan.

Haar verhaal

Als ik Wendy in een paar woorden zou moeten beschrijven, zou ik zeggen dat ze een jonge vrouw van 20 jaar is, afgestudeerd als opvoedkundige (A2), maar verder is ze creatief, sprankelend, ambitieus, zorgzaam en heeft veel humor.

Wendy heeft, net als ik, endometriose en levert dagelijks strijd tegen deze ongewenste metgezel.

Met onze twee verschillende medische achtergronden gaan we samen mooie dingen doen en "Toi mon endo" laten schitteren.