Een vroegtijdige diagnose en aangepaste zorg zijn manieren om pijn en onvruchtbaarheid te behandelen. Het doel is om de progressie en verergering van de ziekte te stoppen door de endometriosehaarden te vernietigen.
Er zijn meerdere stappen om een diagnose te stellen :
Identificatie van endometrioseletsels in de vagina, uterosacrale ligamenten, prerectaal ...
Identificatie van eventuele endometriosecysten op de eierstokken.
Vermoeden van endometriosehaarden in de buikholte.
Het vormt de basis van de diagnose. Op basis van een aantal symptomen die tijdens de anamnese worden verzameld, kan een sterk vermoeden van endometriose worden gesteld.
Dit is een diagnostisch hulpmiddel. Hiermee kan men in bijna 90% van de gevallen letsels identificeren (ook letsels die niet zichtbaar zijn op vaginale echografie).
Dit is het onderzoek dat moet worden uitgevoerd bij vermoedelijke of bewezen aantasting van het rectum of sigmoïd, wanneer de indicatie voor chirurgie behouden blijft. Met dit onderzoek kunnen letsels van het rectum en sigmoid worden geobjectiveerd (tot 40 cm van de anus). Het is uitermate belangrijk om het risico op een tijdelijke zak (stoma) zo goed mogelijk te voorspellen. Een normale echografie en magnetische resonantie sluiten de aanwezigheid van de ziekte echter niet uit.
De betrouwbaarste methode om de diagnose te stellen is laparoscopie. Tijdens het onderzoek kan de buikholte worden onderzocht met een endoscoop (een camera) om de buikholte en de inwendige organen te bekijken. Het onderzoek maakt een directe visualisatie van de letsels mogelijk. Het gaat om een ingreep die onder algemene verdoving wordt uitgevoerd. Er worden kleine incisies in de huid gemaakt: één in de navel en andere in de onderbuik. Met behulp van fijne instrumenten kunnen zorgvuldig weefselstalen worden weggenomen, die daarna onder de microscoop worden geanalyseerd om de diagnose te bevestigen. Met laparoscopie kan de diagnose worden gesteld en tegelijkertijd de chirurgische behandeling worden uitgevoerd.
